Özet

Giriş: Brusellozda tedavinin amacı semptomları kontrol etmek, komplikasyon gelişimini ve tekrarlayan enfeksiyonları önlemektir. Bu çalışmanın amacı, bruselloz hastalarında komplikasyon olanlar da dahil olmak üzere relaps için risk faktörlerini değerlendirmektir.
Gereç ve Yöntem: Çalışmamız retrospektif olarak üç merkezden alınan verilerle yapıldı. Bruselloz komplikasyonu, spesifik anatomik bölgelerin tutulumu olarak tanımlandı. Bruselloz ile ilişkili semptom ve bulguların tedavinin sonlandırılmasından altı ay sonra tekrarlaması ve tedavi altında artmış standart tüp aglütinasyon titresi veya steril vücut sıvılarında Brucella spp. izolasyonu relaps olarak tanımlandı. Yetersiz tedavi süresi osteoartiküler komplikasyon saptanan olgularda sekiz hafta altında, diğer bruselloz olgularında ise altı hafta altında tedavi olarak tanımlandı. Nüks gelişiminde etkili olduğu belirlenen değişkenlerle bir “multivariate” lojistik regresyon modeli oluşturuldu. Lojistik regresyon modeline cinsiyet, osteoartiküler komplikasyon varlığı, tedavi süresi uygunsuzluğu, tedavi kombinasyonları ve lökosit sayısı dahil edildi. İstatistiksel analiz için SPSS 20 istatistik paket programı kullanıldı.
Bulgular: Toplam 1.296 hasta çalışmaya dahil edildi. Hastaların yaş ortancası 42 (31-54); 631’i (%48,7) kadın idi. Olguların 448’inde (%34,6) bir veya daha fazla komplikasyon tespit edildi. Hastaların 1.125’ine (%86,8) iki ilaç antibiyotik kombinasyonu verildi ve 171’ine (%13,2) üç ilaç antibiyotik kombinasyonu uygulandı. Üç yüz on altı (%24,4) hastaya bir aminoglikozid içeren kombinasyon tedavi uygulandı. Relaps 110 (%8,5) hastada meydana geldi ve tüm hastaların 105’inde (%8,1) tedavi yetersizdi. Osteoartiküler komplikasyonlar nüks olanlarda nüks olmayanlara göre daha sık bulunmuştur (%33,6-18,5, p<0,001). Bruselloz olgularında osteoartiküler komplikasyon varlığının [odds oranı (OR): 2,413 güven aralığı (CI): 95; 1,550-3,756] ve uygunsuz tedavi süresinin [OR: 2,861 (CI: 1,645-4,974)] relaps enfeksiyon gelişimini artırdığı, aminoglikozid içeren tedavi kombinasyonlarının [OR: 0,432 (CI: 0,249-0,752)] ise relaps gelişimini azalttığı tespit edildi.
Sonuç: Sonuçlarımız osteoartiküler komplikasyonları olan hastalarda tedavinin önerilen optimal süre boyunca uygulanması gerektiğini ve enfeksiyonda relaps gelişimini önlemek için aminoglikozidleri içeren kombinasyon tedavilerinin tercih edilmesi gerektiğini göstermektedir.