Özet

Giriş: Hepatit C virüs (HCV) genotip tayini; tedavi protokolüne karar verilmesi ve tedaviye yanıtın izlenmesinde önemlidir. Bu çalışmada hastanemize başvuran ve kronik hepatit C tanısı alan hastaların HCV genotip dağılımı ve dağılımın bazı sosyo-demografik özelliklere göre değişiminin araştırılması amaçlanmıştır.
Gereç ve Yöntem: Ocak 2015-Aralık 2018 yıllarında hastanemize başvuran anti-HCV pozitif hastalar retrospektif olarak incelendi. Anti-HCV kemiluminesan mikropartikül immünoassay yöntemiyle (Abbott Architect i2000SR, Almanya) ve HCV-RNA viral yük tayini tam otomatize gerçek-zamanlı ters transkriptaz polimeraz zincir reaksiyonu (RT-PCR) yöntemiyle (Cobas AmpliPrep-Cobas Taqman, Roche, Almanya) sisteminde çalışıldı. Genotip tayini gerçek zamanlı PCR yöntemi ile Abbott RT-HCV Genotip 2 sisteminde (Abbott Laboratories, ABD) ve Bosphore HCV Genotyping Kiti V3 ile Montania 4896 cihazında (Anatolia Tanı ve Biyoteknoloji ürünleri, Türkiye) çalışıldı. Laboratuvar informasyon sistemi ve hasta dosyalarından elde edilen tüm verilerin frekans ve yüzde dağılımları Statistical Package for the Social Sciences istatistik programı ile değerlendirildi.
Bulgular: Anti-HCV pozitif 2.381 hastanın 628’inde (%26,4) HCV-RNA pozitifti ve bunların 319’unun genotipi değerlendirildi. Üç yüz on dokuz hastanın yaş ortalaması 51,6 (standart deviasyon: 16,1) olarak hesaplandı. En sık saptanan genotipler sırası ile; 1b (%61), 3 (%19) ve 1a (%10) idi. Tüm genotiplerin içerisinde genotip 1b görülme oranı 2015-2018 yıllarında sırasıyla; %34,7, %29, %15,5, %20,7) bulundu (p=0,001). Türkiye Cumhuriyeti (T.C.) vatandaşı olan 238 hastanın 168’inde genotip 1b, 28’inde genotip 3 ve 25’inde genotip 1a saptandı. Olası bulaş yolu sorulan 80 T.C. vatandaşı hastaların çoğunda tıbbi bir müdahale vardı ve bu kişilerde de en sık görülen genotipin, 1b olduğu bulundu. İntravenöz ilaç bağımlılığı olan 11 hastada (%14) en sık genotip 3 tespit edildi. Genotipleri değerlendirilen 316 hastanın 78’i (%24,7) yabancı uyruklu olup ilk üç sırayı Gürcistan, Türkmenistan ve Suriye almaktaydı. Gürcistan ve Türkmenistan’da en sık genotip 1b (sırasıyla %48 ve %60), Suriye’de ise eşit oranda genotip 1a ve 4 (%42) görülmekteydi.
Sonuç: Bu çalışmada en sık saptanan genotipin 1b olduğu, yıllar içinde 1b oranın istatistiksel olarak anlamlı şekilde düştüğü ve diğer genotiplerden 1a, 3, 4, 3a, 1a/3, 1b/3, c-k, 2/3, 1/4, 3/4’ün oranlarının arttığı gösterilmiştir.