Özet
Giriş: Spinal kist hidatik (SKH) tedavisi zor ve nüks olasılığı yüksek paraziter bir enfeksiyon hastalığıdır. Spinal KH için viseral organların kist hidatiğine benzer şekilde standart tedavi protokolleri mevcut değildir. Bu çalışmada son 20 yılda Türkiye’den bildirilmiş SKH olgu sunumlarının klinik ve laboratuvar bulguları, uygulanan tedavi ve prognoz açısından incelenmesi amaçlanmıştır.
Gereç ve Yöntem: İki uluslararası veri tabanı (www.scopus.com ve www.pubmed.com) ve bir ulusal veri tabanı (Ulakbim Türk medikal literatür veri tabanı, http://uvt.ulakbim.gov.tr/uvt/) taranarak Ocak 1998 ve Kasım 2018 tarihleri arasında Türkiye’den yerli ve yabancı dergilerde yayınlanmış SKH olgu sunumları araştırıldı. Makaleler, ulusal veri tabanında “spinal kist hidatik”, “vertebral kist hidatik”; uluslararası veri tabanlarında ise “spinal hydatid cyst and Turkey” ve “vertebral hydatid cyst and Turkey” anahtar kelimeleri ile tarandı. Tarama sonucu bulunan 114 makaleden aranan kriterlere uygun olan 55 makale çalışmaya dahil edildi. Olgular, yakınma, öykü, fizik bakı bulguları, eşlik eden ekstraspinal KH, spinal lezyonun kategorisi, tanı yöntemleri, uygulanan tedavi ve prognoz açısından irdelendi.
Bulgular: Belirtilen anahtar kelimeler kullanılarak üç veri tabanında yapılan tarama sonucunda 86 SKH olgu sunumu tespit edildi. Olguların 48’i (%56) erkek iken yaş ortalaması 36,4±16,8 (8-73 yıl) yıldı. En sık başvuru yakınmaları sırt ağrısı (%83), yürüme güçlüğü (%47), idrar ve/veya gaita kaçırma (%27) ve bacaklarda uyuşukluk (%22) şeklindeydi. Tarama yapılan olguların %35’inde eş zamanlı ekstraspinal tutulum saptanmıştı. En sık torakal (%36) tutulum gözlendi. Kategorik olarak ekstradural intraspinal en sık görülen SKH tipiydi. Medikal tedavide albendazol ve altı aylık tedavi süresi en çok tercih edilen tedavi protokolüydü. Öykü ve takip periyodu birlikte değerlendirildiğinde tedavi sonrasında hastaların %51’inde en az bir kez nüks geliştiği görüldü.
Sonuç: Spinal KH, genç-orta yaş popülasyonu etkilemekte ve bu hastalarda yaşam kalitesini azaltan nörolojik morbiditelere neden olmaktadır. Daha etkin medikal tedavi protokollerini belirleyecek çalışmalara ihtiyaç vardır.
